تصمیم گیری در مورد عمل جراحی برای بیماری دیسک دژنراتیو گردن در نهایت پس از ارزیابی دقیق مزایا و خطرات احتمالی این روش بر عهده بیمار است. عوامل زیادی در این فرایند تصمیم گیری نقش دارند و اهداف و انتظارات در هر بیمار متفاوت است.
این مقاله نگاهی عمیق به مواردی می اندازد که باید قبل از تصمیم گیری در مورد جراحی دیسک دژنراتیو گردن از جمله روش های درمانی و گزینه های مختلف جراحی، باید در نظر گرفت. قبل از اتخاذ هر تصمیمی در مورد جراحی، مهم است که درک درستی از علل ایجاد علائم و بهبود آن با جراحی داشته باشیم.
چگونه بیماری دیسک دژنراتیو گردن باعث ایجاد علائم می شود
بیماری دیسک دژنراتیو گردن به طور معمول در اثر سایش و پارگی دیسک گردن در طول دهه های زندگی رخ می دهد اما همچنین می تواند توسط عوامل دیگر مانند آسیب یا ژنتیک تسریع شود. با از بین رفتن دیسک گردن، بدن هیدراتاسیون خود را از دست می دهد که مانع توانایی آن در زیر سازی استخوان های مهره ستون فقرات و تسهیل حرکت آرام گردن می شود.
بیماری دیسک دژنراتیو گردن می تواند به روش های مختلف باعث درد و سایر علائم شود، از جمله یک یا چند مورد زیر:
فتق دیسک
وقتی لایه بیرونی سخت دیسک (آنولوس فیبروسوس) دچار ترک یا پارگی کوچک شود، لایه داخلی نرم (هسته پالپوسوس) می تواند با پروتئین های التهابی نشت کند که ممکن است باعث ایجاد درد و سفتی در ساختارهای مجاور مانند عضلات، رباط ها، مفاصل و اعصاب شود.
تنگی کانال نخاعی گردن
گاهی اوقات سوراخ کوچک استخوانی (فورامن) که ریشه عصب از کانال نخاعی خارج می شود (در دو طرف) می تواند فشرده شود و ریشه عصب را تحت فشار قرار دهد. افزایش التهاب، خرد شدن استخوان و رشد بیش از حد استخوانی (استئوفیت ها) همگی می توانند در فشرده سازی و یا التهاب ریشه عصب نقش داشته باشند. این روند می تواند منجر به علائم رادیکولوپاتی گردن، مانند درد، گزگز، بی حسی و یا ضعف شود که به سمت شانه، بازو و یا دست گسترش می یابد.
تنگی کانال نخاعی گردن با میلوپاتی
تحلیل رفتن دیسک گردن و التهاب همراه و رشد بیش از حد استخوانی که همراه آن است ممکن است منجر به باریک شدن کانال نخاع شود. میلوپاتی هنگامی اتفاق می افتد که نخاع فشرده شده و یا ملتهب شود تا جایی که علائم ایجاد کند، مانند گردن درد یا مشکلات عصبی همراه با هماهنگی، کنترل روده یا مثانه و یا راه رفتن.
وقتی بیماری دیسک دژنراتیو گردن باعث درد و خشکی گردن، درد بازو یا سوزن سوزن شدن شود، علائم به خودی خود از بین می روند یا با درمان های غیر جراحی به طور موثر کنترل می شوند. در درصد نسبتاً کمی از موارد، علائم دیسک دژنراتیو گردن همچنان بدتر می شود و کیفیت زندگی را کاهش می دهد، مانند توانایی کار کردن و فعالیت.
چگونه جراحی می تواند بر بیماری دژنراتیو دیسک گردن تاثیر بگذارد
با پیشرفت بیماری دیسک دژنراتیو گردن، خرابی دیسک ها و مفاصل باعث بی ثباتی کمر می شود. این بی ثباتی می تواند منجر به فشرده شدن ریشه عصبی و یا نخاع شود. به همین ترتیب، دو هدف اصلی جراحی برای بیماری دیسک دژنراتیو گردن عبارتند از:
1. هرگونه فشرده سازی عصب را برطرف کند. اگر دیسک یا ساختار دیگری به ریشه عصب یا نخاع فشار می آورد و علائمی ایجاد می کند، هرگونه جراحی برای تسکین این علائم باید علت فشرده سازی را برطرف کند.
2. ستون فقرات را تثبیت کند. پس از برداشتن دیسک یا ساختار دیگری که باعث فشرده سازی عصب یا نخاع می شود، به طور معمول باید به بی ثباتی در ستون فقرات پرداخت.
دو مورد از جراحی های رایج برای رسیدگی به دیسک دژنراتیو، دیسککتومی قدامی گردن و همجوشی (ACDF) و تعویض دیسک گردن (ADR) است. این جراحی ها برای تسکین علائم مربوط به فشرده شدن ریشه عصب، مانند درد، سوزن سوزن شدن، بی حسی و یا ضعف که به بازو یا دست گسترش می یابد، موفقیت نسبتاً بالایی دارند. با این حال، این جراحی ها برای تسکین درد گردن که ارتباطی با فشرده سازی عصب یا نخاع ندارند، کمتر به کار می روند.
وقتی بیماری دیسک دژنراتیو گردن جدی است
اگر بیماری دیسک دژنراتیو گردن تا حدی فشردگی ایجاد کند که ریشه عصب یا نخاع برای مدت زمان طولانی مانند ماهها یا سالها فشرده شود، می تواند آسیب دائمی ایجاد کند. هرگونه علائم گزگز، سوزن سوزن شدن، ضعف و یا بی حسی که به بازو گسترش می یابد یا مشکلات عصبی مانند اختلال در هماهنگی، راه رفتن یا عملکردهای بدن باید بلافاصله توسط پزشک بررسی شود.
چه زمانی باید جراحی را برای بیماری دیسک دژنراتیو گردن در نظر گرفت
اگر علایم بیماری دیسک دژنراتیو گردن به رغم تلاش چندین گزینه درمانی، 6 ماه ادامه داشته باشد، ممکن است جراحی به یک انتخاب تبدیل شود. در مواردی که سوزن سوزن شدن، بی حسی، ضعف و یا مشکلات مربوط به هماهنگی در حال تشدید یا شدید باشد، جراحی ممکن است خیلی زودتر از این مدت زمان انتظار انجام شود.