کاهش کمردرد با فیزیوتراپی بعد از عمل جراحی

روشهای کاهش کمردرد با فیزیوتراپی بعد از جراحی

برای کاهش عوارض جراحی، بهبود قدرت و ثبات ناحیه کمر و جلوگیری از بازگشت علائم درد فیزیوتراپی به موقع کمر تاثیر دارد. چسبندگی بافت های اطراف ناحیه تحت جراحی در صورتی که به موقع برطرف نشود، عوارضی برای بیمار ایجاد خواهد کرد که با انواع روش های فیزیوتراپی مثل لیزر درمانی و انجام تمرینات درست و به موقع قابل کنترل است.
آموزش بیمار در این مورد که شامل وضعیت بدنی مناسب مثل نشستن، ایستادن و ... است، بخش مهمی از فعالیت های فیزیوتراپی است. این تمرینات از حرکات ساده تا تمرینات پیشرفته را که قابلیت های حرکتی بیمار را بالا می برد، شامل می شود.

فیزیوتراپی کمر:

اگر به دنبال یک مطلب جامع در زمینه کمر درد هستید و قصد دارید با علائم کمر درد و روش های درمان آن از جمله فیزیوتراپی درد کمر آشنا شوید خواندن این مطلب را به شما پیشنهاد می کنیم.
فیزیوتراپی کمر بدون شک یکی از بهترین درمانهای مشکلات کمر بدون استفاده از جراحی و حداقل استفاده از دارودرمانی می باشد در واقع در فیزیوتراپی کمر با استفاده از ورزش و خود بدن به درمان آن خواهیم پرداخت.
درد کمر و یا همان کمر درد یکی از رایج ترین دلایلی است که مردم را به مطب پزشک و فیزیوتراپی می کشاند، موجب از دست دادن کار می شود و علت اصلی ناتوانی در جهان است.
85درصد افراد حداقل یک بار در طول زندگی درد کمر را تجربه کرده اند. کمردرد اولین علت غیبت از کار در کل دنیا می باشد.
خوشبختانه، شما می توانید اقدامات لازم را برای جلوگیری یا از بین بردن بخش هایی از کمر درد انجام دهید.
اگر نتوانید از کمر درد پیشگیری کنید، درمان خانگی ساده و حرکت دادن مناسب بدن اغلب در عرض چند هفته موجب بهبود شما می شود و تاثیر آن را حفظ خواهد کرد.
جراحی به ندرت برای درمان کمر درد مورد نیاز است.

علائم کمر درد

علائم و نشانه های کمر درد می تواند شامل موارد زیر باشد:
درد عضلانی در ناحیه کمر
درد تیز و تیر کشیدن در کمر
دردی که به پاهایتان نیز سرایت می کند.
دردی که با خم شدن، بلند کردن، ایستادن یا راه رفتن بدتر می شود
دردی که با دراز کشیدن بهتر می شود.

چه زمانی برای درد کمر بایستی به پزشک یا فیزیوتراپیست مراجعه کرد؟

کمر درد در اغلب موارد به تدریج و معمولا ظرف چند هفته با درمان های خانگی و مراقبت از خود بهبود می یابد. اگر درد شما تا آن زمان بهبود نیافت، به فیزیوتراپیست یا پزشک خود مراجعه کنید.

در موارد نادر، کمردرد می تواند نشانه ای از یک مشکل جدی باشد. اگر کمر درد شما علائم زیر را دارد، فورا برای درمان اقدام کنید:
دردی که موجب مشکلات جدیدی در روده یا مثانه می شود.
دردی که همراه با تب است.
دردی که بعد از یک حادثه ی سقوط، وارد شدن ضربه به کمر و یا آسیب های دیگر به وجود می آید.
دردی که همراه با عرق سرد و حالت تهوع باشد.
با پزشک و یا فیزیوتراپیست تماس بگیرید، اگر درد کمر شما:
شدید است و با استراحت بهتر نمی شود
به یکی و یا هر دو پایتان گسترش یافته باشد، به ویژه اگر درد به زیر زانو گسترش یافته باشد.
موجب ضعف، بی حسی یا احساس سوزن در یک یا هر دو پایتان شده باشد
همراه با کاهش وزن غیر قابل توضیح باشد
همچنین اگر برای اولین بار پس از سن 50 سالگی مبتلا به کمر درد شده اید یا اگر سابقه سرطان، پوکی استخوان، مصرف استروئید ها، یا مصرف بیش از حد مواد مخدر یا الکل را داشته اید، به پزشک خود مراجعه کنید.

علل اصلی کمر درد چیست؟

درد کمری که ناگهان به وجود می آید و بیش از شش هفته (حاد) طول نمی کشد می تواند به علت سقوط و زمین خوردن یا بلند کردن یک جسم سنگین باشد.
شیوع کمر دردی که بیش از سه ماه طول می کشد (مزمن) کمتر از درد حاد است.
درد کمر اغلب فاقد علتی است که پزشک شما بتواند آن را با یک آزمایش یا عکس برداری شناسایی کند. شرایطی که معمولا می توانند با کمردرد مرتبط باشند، عبارتند از:
کشیدگی عضله یا رباط. بلند کردن های مکرر اجسام سنگین یا حرکت ناگهانی غیر عادی می تواند موجب کشیدگی عضلات کمر و رباط های نخاعی شود. اگر در وضعیت فیزیکی ضعیفی هستید، فشار ثابت بر روی کمرتان می تواند اسپاسم عضلانی دردناکی را ایجاد کند.
راستای نا مناسب بدن که اغلب به غلت پوزیشن های نامناسب حین مطالعه و کار اتفاق می افتند و منجر به ایجاد گره های عضلانی و اسپاسم های عضلانی می شوند.
بیرون زدگی دیسک ها یا شکستگی دیسک ها. دیسک ها به عنوان بالشی بین استخوان ها (مهره ها) در ستون فقرات عمل می کنند. مواد نرم در داخل یک دیسک می توانند ورم کنند و یا پاره شوند و به یک عصب فشار وارد کنند. با این حال، شما ممکن است دچار بیرون زدگی دیسک یا شکستگی دیسک باشید بدون آنکه کمر دردی داشته باشید. مشکلات دیسک در اغلب موارد به طور تصادفی و هنگامی که شما برای برخی از دلایل دیگر از ستون فقرات خود عکس اشعه X میگیرید، تشخیص داده می شود.
آرتروز. استئوآرتریت می تواند بر قسمت پایین کمر تاثیر بگذارد. در برخی موارد، آرتریت در ستون فقرات می تواند منجر به محدود شدن فضای اطراف نخاع شود، همچنین اگر رباط پشت نخاع ضخیم شود فضای نخاع را محدود کرده که این وضعیت تنگی نخاعی (spinal stenosis) نامیده می شود.
بی نظمی اسکلتی. وضعیتی است که در آن ستون فقرات شما به یک سمت خمیده می شود (اسکولیوز) و این مشکل می تواند منجر به درد کمر نیز بشود، اما معمولا این اتفاق تا میان سالی نمی افتد اما ممکن است در کودکی و نوجوانی نیز اتفاق بیوفتد.

پوکی استخوان. اگر استخوان های شما پوک و شکننده باشند، مهره های ستون فقرات شما ممکن است در اثر فشار دچار شکستگی شوند.

عوامل خطرزا برای بروز کمر درد

هر کسی ممکن است دچار کمر درد شود، حتی کودکان و نوجوانان. عوامل زیر ممکن است شما را در معرض خطر ابتلا به درد کمر قرار دهند:
سن. درد کمر پس از 30 یا 40 سالگی و زمانیکه شروع به پیر شدن می کنید شایع تر است.
ورزش نکردن. ضعیف و غیر فعال بودن عضلات در قسمت کمر و شکم ممکن است باعث درد کمر شود.
اضافه وزن. وزن اضافی بدن باعث ایجاد فشار بیشتری بر روی کمر شما می شود.
بیماری ها. برخی از انواع آرتروز و سرطان می توانند موجب درد کمر شوند.
بلند کردن اجسام سنگین به شیوه نامناسب. استفاده از کمر به جای پاها در هنگام بلند کردن اجسام می تواند منجر به کمر درد شود.
شرایط روحی. به نظر می رسد که افراد مبتلا به افسردگی و اضطراب بیشتر دچار کمر درد می شوند.
سیگار کشیدن. سیگار کشیدن جریان خون را در قسمت پایین ستون فقرات کاهش می دهد و این موجب می شود که بدنتان نتواند مواد مغذی را به دیسک های کمرتان برساند. سیگار کشیدن همچنین روند بهبودی را کند می کند.
ترس از درد کمر در سالهای اخیر ب عنوان یکعامل موثر در ادامه درد و در واقع انتقال درد از حالت حاد به مزمن گزارش شده است.
و….

راه های پیشگیری از کمر درد

شما می توانید با بهبود شرایط جسمانی و یادگیری و تمرین حرکات بدنی مناسب، از درد کمر یا از عود کردن آن جلوگیری کنید.
برای انکه کمرتان را سالم و قوی نگه دارید:

1- ورزش کنید.

فعالیت های هوازی که فشار کمتری بر بدن وارد می کند- ورزش هایی در فیزیوتراپی کمر که باعث کشیدگی و ضربه خوردن به کمر نمی شوند_ می توانند قدرت و استقامت کمرتان را افزایش دهند و موجب شوند تا عضلاتتان بهتر عمل کنند.
پیاده روی و شنا، انتخاب های خوبی هستند. در مورد فعالیت هایی که می توانید امتحان کنید با فیزیوتراپ یا پزشک خود صحبت کنید. (ورزش و فیزیوتراپی کمر)

2- قدرت و انعطاف پذیری عضلات کمر را افزایش دهید.

ورزش های مخصوص شکم و عضلات کمر که میان تنه ی شما را تقویت می کنند، کمک خواهند کرد که این عضلات به عنوان یک پوشش طبیعی برای کمر شما کار کنند.
انعطاف پذیری در ناحیه مفصل ران و پاهای شما باعث می شود که استخوان های لگن تنظیم شوند و وضعیت کمر شما بهتر شود.
فیزیوتراپیست شما می تواند به شما بگوید که چه تمریناتی برای شما مناسب است.

3- حفظ وزن مناسب.

اضافه وزن موجب کشیدگی عضلات کمر می شود. اگر اضافه وزن دارید، لاغر کردن می تواند از کمر درد جلوگیری کند.

4- ترک سیگار.

در مورد راه های ترک سیگار با پزشک خود صحبت کنید.
از حرکاتی که موجب پیچ و تاب خوردن و یا فشار آمدن به کمرتان می شود، اجتناب کنید و از بدن خود به درستی استفاده کنید:

راستای صحیح کمر

1- هوشمندانه بایستید. قوز نکنید.

وضعیت بدنی خود را در ناحیه لگن در یک حالت خنثی نگه دارید. اگر باید برای مدت طولانی بایستید، یکی از پاهایتان را بر روی سطحی قرار دهید که کمی بلندتر است تا قسمتی از فشار وزن را از روی کمرتان بردارید.
بعد از مدتی جای پا ها را عوض کنید و پای دیگر را بر روی آن سطح بگذارید. استراحت خوب می تواند استرس عضلات کمر را کاهش دهد.

2- هوشمندانه بنشینید.

صندلی را انتخاب کنید که شرایط مناسبی را برای حمایت از کمرتان فراهم می کند و دسته ی صندلی و پایه ی گردان دارد.
قرار دادن یک بالش یا حوله ی رول شده در پشت کمر شما می تواند انحنای طبیعی کمر را حفظ کند. زانو و ناحیه کمر خود را در یک ارتفاع یکسان نگه دارید. موقعیت خود را مکررا، حداقل هر نیم ساعت، تغییر دهید.

3- هوشمندانه اجسام را بلند کنید.

در صورت امکان از بلند کردن اجسام سنگین اجتناب کنید، اما اگر شما باید چیزی سنگینی را بردارید، بگذارید پاهای شما این کار را انجام دهند.
کمر خود را راست نگه دارید – بدون چرخش – و فقط از زانوها خم شوید. بار را نزدیک بدن خود نگه دارید. اگر جسم سنگین باشد یا بلند کردن آن سخت باشد، یک شریک برای بلند کردن آن پیدا کنید.

4- در هنگام خرید مراقب باشید

از آنجا که کمردرد مشکل شایعی است، محصولات متعددی به شما وعده ی پیشگیری یا تسکین را می دهند.
اما شواهد قطعی در مورد موثر بودن کفش های ویژه، چیز هایی که در داخل کفش قرار داده می شود، نگهدارنده های کمر و کمربند های طبی، مبلمان خاص طراحی شده برای این مشکل و یا برنامه های مدیریت استرس وجود ندارد.
علاوه بر این، به نظر نمی رسد که یک نوع تشک وجود داشته باشد که برای افراد مبتلا به کمر درد بهترین گزینه باشد. شما باید به دنبال چیزهایی باشید که باعث می شوند تا بیشتر احساس راحتی کنید.

معاینه و تشخیص کمر درد

پزشک یا فیزیوتراپیست شما کمرتان را معاینه می کند و توانایی شما در نشستن، ایستادن، راه رفتن و بلند کردن پاهایتان را ارزیابی می کند.
فیزیوتراپیست شما همچنین ممکن است از شما بخواهد میزان درد خود را بین صفر تا 10 درجه بندی کنید و در مورد اینکه چگونه با دردتان کنار می آیید با شما صحبت کند.
این ارزیابی ها مشخص می کنند که علت درد کمر چیست، بعد از چقدر حرکت کردن درد شما را وادار می کند که حرکت را متوقف کنید و یا اینکه آیا اسپاسم عضلانی دارید یا نه.
آنها همچنین می توانند به جلوگیری از مشکلاتی که می توانند موجب جدی تر شدن درد کمر شوند، کمک کنند.
اگر دلیلی وجود داشته باشد که مشکلات خاصی موجب ایجاد درد کمر شما شده باشند، پزشک ممکن است دستور اجرای یک یا چند تست را بدهد:

-اشعه ایکس

این تصاویر تنظیم بودن یا نبودن استخوان های شما، آرتروز یا شکستگی استخوان را نشان می دهند. این تصاویر به تنهایی مشکلات نخاعی، عضلاتی، اعصاب و دیسک ها را نشان نمی دهد.

- MRI یا سی تی اسکن

این اسکن تصاویری را تولید می کند که می توانند فتق دیسک یا مشکلات مربوط به استخوان ها، ماهیچه ها، بافت ها، تاندون ها، اعصاب، رباط ها و عروق خونی را نشان دهد.

-آزمایش های خون.

این آزمایش ها می توانند عفونت یا هر مشکل دیگری که ممکن است باعث درد شما شده باشد را تعیین کنند.

-اسکن استخوان.

در موارد نادر، پزشک ممکن است برای جستجوی تومورهای استخوانی یا شکستگی هایی که در اثر فشار و به علت پوکی استخوان رخ داده اند، از اسکن استخوان استفاده کند.

-آزمایش عصبی.

الکترومیوگرافی (EMG) ضربات الکتریکی تولید شده توسط اعصاب و پاسخ عضلات شما را اندازه گیری می کند. این آزمایش می تواند فشار عصب ناشی از فتق دیسک یا تنگ شدن کانال نخاعی (spinal stenosis) را تعیین کند.

راه های درمان کمر درد

طب سوزنی کمر

اغلب کمر درد های حاد پس از چند هفته درمان خانگی بهبود می یابند. با این حال، شرایط ممکن است برای هر کس متفاوت باشد و از طرف دیگر کمر درد یک مشکل پیچیده است و ممکن است دلایل مختلفی داشته باشد.
کمر درد بسیاری از افراد، برای مدت طولانی از بین نمی رود، اما فقط تعداد کمی از افراد دچار درد شدید و مداوم در کمر می شوند.
حتی در شرایطی که کمر درد حاد داشته باشید، ممکن است فقط با استفاده از دارو های مسکن بدون نسخه و گرم کردن کمر، مشکلتان کاملا بر طرف شود. در این شرایط استراحت در رختخواب توصیه نمی شود.
تا آنجا که می توانید تحمل کنید به فعالیت های خود ادامه دهید. سعی کنید فعالیت های سبک مانند پیاده روی و فعالیت های روزمره زندگی را انجام دهید.
فعالیت هایی که باعث افزایش دردتان می شود را متوقف کنید، اما به خاطر ترس از درد از فعالیت کردن اجتناب نکنید. اگر درمانهای خانگی بعد از چند هفته کارگر نبودند، پزشک شما ممکن است داروهای قویتری را تجویز کند و یا سایر روش های درمانی را پیشنهاد دهد.که قطعا بهترین روش درمانی فیزیوتراپی درد کمر می باشد.

چه داروهایی برای کمر درد مناسب است و تجویز می شود؟

بسته به نوع کمر درد ، ممکن است موارد و داروهای زیر توصیه توصیه شود:

دارو های مسکن درد بدون نسخه (OTC) :داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی مانند داروهای ایبوپروفن (Advil، Motrin IB، و غیره) یا ناپروکسن سدیم (Aleve) ممکن است از کمر درد حاد تسکین دهد. این داروها را فقط طبق دستور پزشک خود مصرف کنید. مصرف بیش از حد آنها می تواند عوارض جانبی جدی را ایجاد کند.
اگر داروهای ضد درد OTC درد شما را کاهش ندهند، پزشک یا فیزیوتراپیست شما ممکن است دارو های NSAID (داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی) را تجویز کند.آرامبخش های عضلانی
اگر درد کمر خفیف یا متوسط با داروهای مسکن درد OTC بهبود نیابد، پزشک ممکن است یک آرامبخش عضلانی را نیز تجویز کند. آرامبخشهای عضلانی می توانند باعث سرگیجه و خواب آلودگی شما شوند.

- مسکن هایی برای دردهای موضعی کمر

این داروها کرم ها، ضمادها یا پمادهایی هستندکه شما به پوست خود در محل دردتان می مالید.

- دارو های مخدر و آرام بخش

داروهایی که دارای مواد مخدر هستند مانند اکسی کدون (oxycodone) یا هیدروکودون (hydrocodone) ممکن است برای مدت کوتاهی با نظارت دقیق پزشک مورد استفاده قرار گیرند.
مواد مخدر به خوبی برای دردهای مزمن اثر نمی کند، بنابراین معمولا مصرف آنها برای کمتر از یک هفته تجویز می شود.

- داروهای ضد افسردگی

مصرف دوزهای کم برخی از انواع داروهای ضد افسردگی – به ویژه دارو های ضد افسردگی تری سیک لیک، مانند آمی تریپتیلین (amitriptyline)- نشان داده است که جدای از تاثیری که در درمان افسردگی دارند، برخی از انواع دردهای مزمن کمر را نیز کاهش می دهند.

- تزریقات

اگر اقدامات دیگر درد شما را از بین نبرد و اگر درد به پاهایتان نیز سرایت کند، ممکن است کورتیزون (یک دارو ضد التهابی) یا داروهای بی حس کننده را در قسمت های اطراف نخاع (فضای اپیدورال_ epidural space) تزریق کند.
تزریق کورتیزون به کاهش التهاب در اطراف ریشه های عصبی کمک می کند، اما این کاهش درد معمولا بیشتر از چند ماه طول نمی کشد.