خرابی دیسک بین مهره ای
دژنرسانس در لغت به معنای پیرشدن می باشد که نوعی روند طبیعی است که دیسک های بین مهره ای با افزایش سن و دراثر وارد شدن ضربات و کار زیاد خراب شده و به تدریج فرسوده و پیر می گردند.
با افزایش سن همانطور که استخوان ها به تدریج تراکم خود را از دست می دهد ،دیسک بین مهره ای نیز کم کم دچار تغییراتی شده و در عملکردش دچار اختلال میشود.به این نوع خرابی یا اختلال در دیسک بین مهره ای دژنرسانس می گویند.
ساختار دیسک
دیسک بین مهره ای دارای ساختار استوانه ای شکل کم ارتفاع می باشد که بین مهره های ستون فقرات قرار گرفته اند.دیسک دارای دو قسمت،یک قسمت مرکزی به نام نکلئوس یا هسته و یک حلقه ومدور که به آن آنولوس می گویند.نوکلئوس یاهسته الاستیک و ارتجاعی که نقش ضربه گیری وآنولوس وظیفه حفظ و نگهداری هسته نوکلئوس را برعهده دارد.
تخریب دیسک بین مهره ای
با افزایش سن هسته دیسک توانایی جذب آب را ازدست داده و آب میان بافتی آن کاهش پیدا می کند.به دنبال این تغییرات توانایی جذب ضربه و حفظ و نگهداری از دیسک نیز کاهش یافته و ضربات بجای اینکه در دیسک وارد شوند مستقیما به مهره وارد شده ،به تدریج اندازه دیسک کوچک شده و ارتفاع آن کم می شود.این کاهش ارتفاع و ارتجاع دیسک نه تنها موجب خرابی مهره ها و مفاصل می شود بلکه سبب آرتروزنیزمی شود.
علائم خرابی دیسک بین مهره ای
خرابی بین مهره ای به تدریج و با افزایش سن ظاهر می شود که در اکثراوقات بدون علامت می باشد.اما برخی خرابی های دیسک علامت دار می باشند که مهم ترین علامت این اختلال درد در ناحیه کمر می باشد.ازدیگرعلائم این بیماری میتوان به :
-درد تیرکشنده به ناحیه پشت لگن و پشت ران
-ظاهر شدن کمردرد پس از نشستن و یا بی حرکتی طولانی
-بیشتر شدن کمردرد با خم شدن یا چرخاندن کمر
-احساس خشکی در کمر
تشخیص خرابی دیسک کمر
تشخیص تخریب وخرابی دیسک کمر به دو صورت انجام می گیرد،که این روش هاعبارتنداز:
-انجام رادیوگرافی(نشان دادن کاهش ارتفاع دیسک بین مهره ای )
-ام آرآی (نشان دادن شکل و محتوای آب دیسک بین مهره ای )
درمان دژنرسانس یا خرابی دیسک بین مهره ای
اولین اقدام در کاهش و از بین بردن درد بیمار استراحت است. استراحت حداکثر باید 3-2 روز باشد و استراحت بیش از این مقدار موجب ضعیف شدن عضلات کمر میشود که نتیجه آن افزایش درد است. بعد از حداکثر دو سه روز استراحت حتی اگر درد کمی باقی مانده بود باید دوباره ایستاد و راه رفت و فعالیت های روزمره را شروع کرد.
درمان دیگر استفاده از کمربندهای طبی است. این کمربندها با محدود کردن حرکات کمر موجب کاهش درد میشوند. نکته مهم در استفاده از این کمربندها اینست که نباید استفاده از آنها بیش از 4 روز ادامه یابد وگرنه موجب ضعف عضلات کمر شده که نتیجه آن افزایش درد است.
جدیدترین مقالات:
فیزیوتراپی و استفاده ار گرمای موضعی هم میتواند از شدت درد بکاهد. پزشک معالج داروهایی را تجویز میکند تا به کمک آنها از شدت درد بیمار کم کند. مهمترین این ها داروهای ضد التهاب و داروهای شل کننده عضلانی است.
در صورتی که خرابی دیسک شدید باشد و درد بیمار با انجام موارد بالا تسکین پیدا نکند،معمولا اقدام به تزریق کورتون در فضای اپی دورال میشود. در صورت عدم پاسخ درمانی مناسب به این روش آخرین راه استفاده از عمل جراحی است. عمل جراحی در موارد پیشرفته بیماری صورت میگیرد و بصورت فیوژن یا اتصال دو مهره مجاور است.